Abraham en Isaak

Een oude man vertrok met zijn zoon, op een dag uit Berseba
Zij waren in gedachten en stil, onderweg naar Moria
Zij gingen alleen op hun weg, niemand kende het mysterie
Maar zij wisten dat die oude man, een vriend van God was 

En de dag kwam tot een eind, ze stopten en rustten wat uit

En op de volgende dag, vervolgden zij hun reis
De oude Abraham vreesde niet, want hij wist dat God zeer groot was
Hij zocht deze ontmoeting met God, hij bewees zijn geloof 

Er gingen drie dagen voorbij, en zij kwamen eindelijk aan
Op de plaats waar hij zijn vertrouwen, bewijzen zou
De dienaren bleven achter en zo, ging Abraham met zijn zoon
Met de zekerheid dat ze beiden, terugkeren zouden 

Isaak liep vooruit, hij zag er zeker knap uit
Wie weet of Abraham toen, niet huilen moest
Isaak vroeg: ‘Mijn vader, waar is het lam voor het offer?’
Abraham zei: ‘Mijn zoon, God zal voorzien’

Hij zal voorzien, Hij zal voorzien
Mijn kind, het lam voor Zichzelf zal God voorzien
Hij zal voorzien, Hij zal voorzien
Mijn kind, het lam voor Zichzelf zal God voorzien 

Op de berg bereidde Abraham, heel voorzichtig het altaar voor
Hij plaatste het hout zodat het, vuur daar branden kon
Hij nam Isaak en bond hem, en legde hem op het altaar
En met het mes in zijn hand, stond Abraham daar 

En Abraham door het geloof, week niet van Gods plan af
Hij was bereid om te geven, wat God aan hem vroeg
Maar de Engel zei: ‘Abraham, raak jouw zoon niet aan
Omdat ik nu weet dat jij, God in waarheid vreest’

Hij zal voorzien, Hij zal voorzien
Mijn kind, het lam voor Zichzelf zal God voorzien
Hij zal voorzien, Hij zal voorzien
Mijn kind, het lam voor Zichzelf zal God voorzien

Geloof in de overwinning, God zal voorzien
Geloof in de overwinning, God zal voorzien